Resilience, 2020.

Group exhibition curated by Pow Wow group, in TAF the Art Foundation, Athens, Greece

Loving Repeating 6 monotypes on Arches paper, 45x55 each.

Loving repeating

Exhibition statement by the artist

In printing, as in the monotype technique, my favourite printing method, the ‘matrix’ is the plate on which one paints, and that subsequently goes through the printing press. Afterwards, the matrix still bears a trace of the initial image as a ghost image, since the ink is not completely absorbed by the paper. This ‘resilience’ of the material gives me the ability to play with repeated reconfigurations of the underlying image. Τhe hand goes over the same areas but not exactly repeating the same movements, resulting in permutations, images that are simultaneously different while remaining the same. 

In love, the game is played in the field of repetition. This ‘again’, this ‘once more’, that desire asks for, eventually demands resilience, not only of the body, but also of itself. The resilience, the ability of desire to repeat itself. Does this resilience depend upon the ability to turn repetition into reinvention? Does the ‘revolution’ that love signifies have something to do with this eternal revolving around itself that is performed in a way so that it never passes from the same exact point, never being exactly the same?

On the other hand, it is resilience that depends on eros. Without eros, repetition is insufferable.

Αγαπωντας την επαναληψη

Κείμενο έκθεσης απο την καλλιτέχνιδα

Στην χαρακτική, όπως και στην μονοτυπία, την αγαπημένη μου τεχνική τυπώματος, ‘μήτρα’ ονομάζεται η πλάκα όπου ζωγραφίζεται το θέμα και που κατόπιν μπαίνει στην πρέσα. Μετά το τύπωμα, η μήτρα φέρει ακόμα ένα ίχνος της αρχικής εικόνας ώς εικόνα-φάντασμα, αφού το μελάνι δεν απορροφάται τελείως από το χαρτί. Αυτή η ‘αντοχή’ του υλικού μου δίνει την δυνατότητα να παίξω με αλεπάλληλες προσεγγίσεις της αρχικής εικόνας. Το χέρι περνάει από τις ίδιες περιοχές αλλά χωρίς να κάνοντας ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, με αποτέλεσμα παραλλαγές, εικόνες που είναι ταυτόχρονα διαφορετικές ενώ παραμένουν οι ίδιες. 

Στον έρωτα, το παιχνίδι παίζεται στην επανάληψη. Το ‘ξανά΄, το ‘ακόμη μια φορά’,  που ζητάει η επιθυμία απαιτεί την αντοχή, όχι μόνο τη σωματική, αλλά και της ίδιας ώς αίσθησης. Την συνέχεια της επιθυμίας. Εξαρτάται αυτή η αντοχή από την ικανότητα να μετατρέπεις την επανάληψη σε επανεφέυρεση? Μήπως η επανάσταση (revolution) που ο έρωτας σημαίνει, έχει να κάνει με αυτή την αιώνια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του η οποία γίνεται με τέτοιο τρόπό ώστε να μην περνάει ποτέ απο το ίδο ακριβώς σημείο, έτσι ώστε να μην είναι ποτέ ακριβώς ο ίδιος?

Από την άλλη, η αντοχή είναι που εξαρτάται από τον έρωτα. Χωρίς έρωτα δεν αντέχεται η επανάληψη.